Zaman, bazen tarihin en karanlık anlarıyla şekillenir ve mekan, insanlığın dayanıklılığını sınar. 8 Eylül 1941’de, II. Dünya Savaşı’nın en acımasız sayfalarından biri açıldı: Alman birlikleri, Leningrad’ı kuşatmaya başladı. Bu an, sadece bir askeri operasyon değil, milyonlarca insanın hayatta kalma mücadelesinin ve umudun hikayesiydi.
1941’in sonbaharında, Nazi Almanyası’nın orduları, Sovyetler Birliği’nin kültürel merkezi Leningrad’ı (bugünkü St. Petersburg) abluka altına aldı. Günler, haftalar ve sonunda 872 gün sürecek bu kuşatma, açlık, soğuk ve bombardımanla dolu bir sınavı beraberinde getirdi. Şehir, düşman hatlarının arasında bir ada gibi kaldı; halk, ekmek kırıntılarıyla hayatta kalmaya çalıştı, sanatçılar eserleriyle direndi. Bu mücadele, insan ruhunun kırılgan ama aynı zamanda yenilmez olduğunu kanıtladı.
Kuşatma, Leningrad’ın direniş destanını yazdı. Her zamanın bir hikayesi vardır; bu olay, kahramanlıkları, kayıpları ve umudu barındırır. Bugün, 8 Eylül 2025’te, Neva Nehri’nin kıyılarında hâlâ o günlerin sessiz çığlıklarını duyabiliriz. Gelin, bu mekanın taşlarında saklı olan hikayeyi birlikte anımsayalım.
